Hoofdstuk 13: De baby komt!
DAG 82
"Dennis, dat is geweldig nieuws! Ik ga meteen even spaghetti met groentesaus klaarmaken om het te vieren, je lievelingsgerecht.", riep Monika luid nadat ze het goede nieuws van Dennis vernam.
"Zeg eens, Dennis... Hebben jullie er wel goed over nagedacht eigenlijk? Wie gaat er op de kleine passen als jullie werken? Jullie zijn nog maar net begonnen met werken, dus kunnen jullie het je niet veroorloven dat er één van jullie twee verlof neemt!"
"Oma, daar hebben we echt wel over nagedacht hoor. Jana krijgt trouwens een week zwanger- en ouderschapsverlof. Tegen de tijd dat haar betaalde verlof voorbij is, zal ons kind al een peuter zijn, en kunnen we dus een oppas inhuren."
"Oh, oké. Vergeet niet dat wij ook kunnen oppassen op de kleine! Dat deden Jaro en ik ook toen jij en Melissa klein waren."
"Oma, dat is heel lief van je, maar we kunnen het echt wel zelf hoor."
"Oké, jammer. Oh wacht, ik bedenk me plots dat ik dit meteen aan de rest van de familie moet gaan vertellen! Dag Dennis!"
Ondertussen verjaart Garfield. Ze is nu eindelijk een volwassen kat.
DAG 83
Vandaag is het Raffaëls officiële eerste werkdag. Hij is er door het politiebureau op uitgestuurd om een diefstal op te helderen. Naar het schijnt zou de mysterieuze buurman geld gestolen hebben, door mensen het naar hem te laten overschrijven. De man ontkent echter alles, dus gaat Raffaël hem even ondervragen.
"Hallo meneer! Mag ik u vragen wat uw naam is?"
"Mijn naam... gaat je niets aan!"
"Oh, oké, geeft niets. Kan u me dan wel vertellen wat voor werk u doet?"
"Ik werk in een weer... winkel!"
"Een winkel? Interessant... Wat voor winkel?"
"Dat gaat je niets aan! En stop nu met die vervelende vragen of...!", antwoordt de man kwaad, waarop Raffaël meteen wegloopt.
Ondertussen hebben Sylvie, Melissa en Jaro Jana en Dennis uitgenodigd. Monika heeft hen alles verteld, en de familie kon niet wachten om Jana en Dennis te zien.
"Ik ben zo blij voor je, Jana! Voor wanneer is de baby eigenlijk?"
"Morgen al! Of overmorgen. Ze weten het nog niet exact in het ziekenhuis."
"Oh, spannend! Als je iets nodig hebt, weet je ons te vinden hè!"
"Dennis, ik heb het nieuws gisterenavond van Monika vernomen. Gefeliciteerd jongen! Vergeet niet dat ik alle tijd van de wereld heb, en af en toe wel eens op de baby wil passen."
"Dat zei oma ook al, en ik vertelde haar dat Jana ouderschapsverlof krijgt, en we een oppas gaan inhuren. Maar in noodgevallen zullen we er zeker aan denken!"
Enkele uren later voeren Melissa en Raffaël een gesprek in hun slaapkamer. "Zeg, Melissa... Nu Jana en Dennis een kindje krijgen, leek het me misschien wel een goed idee als wij... uhm..."
"Ik wou eigenlijk net hetzelfde vragen..."
In de nacht, toen Robbe iets te drinken ging halen, ziet hij plots de buurman voor de deur staan. Robbe kan het niet goed zien, maar volgens hem ziet hij er veel hariger uit dan anders. Hij besluit om onopvallend de trap op te gaan, te gaan slapen, en er tegen niemand iets over te zeggen.
DAG 84
De volgende ochtend, bij het ontbijt, moet Monika Sylvie iets vertellen. "Sylvie, ik moet je iets vertellen. We zijn nu met zes sims die voor een inkomen zorgen, maar ook met zes sims die een hoop rommel maken. Dus heb ik besloten om een poetsvrouw in te huren, of je het nu leuk vindt of niet. Mijn besluit staat vast."
"Zolang hij of zij niet in onze persoonlijke spullen rommelt, is het goed voor mij."
Enkele minuten later belt Monika het poetsvrouwenbureau. "Hallo? Ja? Ik zou graag een poetsvrouw inhuren die dagelijks langskomt. §125 per dag? En ze kan vandaag al komen? Geweldig! Ja. Daaaag!"
In de badkamer fluisters Melissa ondertussen iets in Raffaëls oor. "Raffaël ... gisteren ... niet vertellen... oké?"
Nadien werkt Raffaël verder aan zijn onderzoek. Hij ziet hoe de buurman aan het praten is met een vrouw met... vleugels? Raffaël bedenkt zich plots dat hij deze vrouw ook zag in het schoonheidssalon gisteren, toen hij de man aan het ondervragen was.
Raffaël besluit om de computer van de buurman te hacken. Zelfs voor een beginnende detective is zoiets een eitje, en misschien vindt Raffaël er informatie die belangrijk kan zijn voor het onderzoek.
Maar helaas kan hij de computer van de buurman niet binnendringen, wat wil zeggen dat hij goed beveiligd is. "Verdacht...", denkt Raffaël.
Melissa begint ondertussen aan haar eerste klus als binnenhuisarchitect. Christopher Steel heeft een slaapkamer voor een tiener nodig, wat best raar is, aangezien Christopher al lang overleden had moeten zijn. Toen Jaro en Monika jongvolwassenen waren, was Christopher dat ook.
Vreemd genoeg ziet Christopher er niet veel ouder uit als Melissa zelf. "Die slaapkamer komt in orde hoor, meneer Steel! Geef me een paar uurtjes, en je tiener is in het bezit van de mooiste tienerkamer van de stad!"
Wanneer de klus gedaan is, moet Melissa plots overgeven.
"HOE DURF JE? MIJN GLOEDNIEUWE VLOER, HELEMAAL VUIL! ALS JE NIET SNEL MAAKT DAT JE WEGKOMT, KOM JE HIER NIET LEVEND VANDAAN!"
"H... het spijt me, meneer S... Steel! Ik k... kuis alles meteen op!"
Wanneer Melissa naar de badkamer loopt om zogezegd een dweil te halen, loopt ze meteen langs de achterdeur naar buiten. "Ik moet zo snel als ik kan naar huis!"
Sylvie en Robbe bevinden zich ondertussen in het park. "Sylvie, ik moet eventjes weg. Melissa heeft me gebeld."
"Wat? Het is toch niets ernstigs hopelijk?"
"Nee hoor... Een klein probleempje dat ik even moet gaan oplossen! Maar ik moet nu écht weg."
Onderweg naar huis loopt Robbe plots de buurman tegen het lijf. "Robbe... Van de Kerkhof. H... help..."
Nog voor de man zijn zin kon afmaken, begon hij vreemde hondengeluiden te maken, waarop hij naar de opkomende maan begon te janken.
"AAAAAAAAAAAH! JE BENT EEN W... WEE... WEERWOLF!"
Nog voor Robbe de kans krijgt weg te vluchten, bijt de buurman (buurhond?) plots in Robbes arm.
"AUW! Blijf van me af, jij lelijkerd!"
"HIER! Dat zal je leren je arme buurman te bijten!"
Nog voor Robbe de tijd heeft gehad om te verwerken wat er gebeurd is, spurt hij zo snel als mogelijk naar huis. Maar het wordt er niet veel beter op...
Thuis aangekomen ziet Robbe een drietal weerwolven in de muziekkamer zitten... Hoe zijn die daar geraakt?
Hij slaat ze één voor één bewusteloos met een krant, waarop hij de deur van de kamer barricadeert met alle meubels die hij in de hal kon vinden.
Daar komen ze niet zo snel door... Hopelijk.
DAG 85
De volgende dag staan Robbe en Sylvie als eerste op. Gisteren moesten ze niet gaan werken, maar vandaag wel. "Robbe, waarom was je gisteren zo laat thuis? Melissa was al helemaal ongerust! Ze had je in de namiddag gebeld en je was in de avond nog niet thuis. Ik vroeg haar wat er was, maar ze wou me niets vertellen! Waarom was je pas tegen middernacht thuis trouwens?"
"De buurman vroeg me of ik hem even kon helpen..."
"Die engerd? Dat meen je toch niet! Serieus Robbe, vertel me gewoon waar je rondgehangen hebt! En waarom ligt er allemaal rommel voor de deur van de muziekkamer?"
"Ik was bij de buurman, zei ik net! En die rommel ligt er voor een reden. Ga die kamer NIET naar binnen, beloof het me!"
"Vooruit dan... Genoeg gepraat. We moeten nu naar ons werk, de taxi wacht!"
Melissa heeft het hele gesprek van Robbe en Sylvie afgeluisterd, en gaat meteen door het raam kijken wat er in de muziekkamer zit. Tot haar verbazing is de kamer helemaal leeg.
Ze ruimt de berg rommel op, zodat ze naar binnen kan. "Bizar... Op een aantal haren na is er hier niets, maar dan ook helemaal niets in deze kamer. Wat heeft papa hier vannacht toch gedaan? Ik heb hem heel duidelijk luid horen roepen en ik hoorde volgens mij ook een hond. Vreemd..."
Nadien neemt Melissa een ontspannend bad. "Aaaaaah... Dit had ik echt even nodig, met alles wat er hier de laatste tijd gebeurd is. De buurman die ik al verscheidene keren voor het raam heb zien staan, Christopher Steel die me wou vermoorden, dat voorval in de muziekkamer, en papa die plots niet meer zichzelf lijkt... Wat is er toch aan de hand in deze stad? Ik kan me er maar beter niet te druk in maken, dat is niet gezond voor de baby."
Ondertussen zit Raffaël de post en het vuilnis van de achterburen te doorzoeken. Het lijkt onwaarschijnlijk, maar misschien kan hij zo achterhalen wie en wat de buurman is. :P
"Melissa, waarom heb je ineens andere kleren aan? Deze ochtend droeg je iets anders!"
"Wel opa, het is mijn zwangerschapskleding! Je hebt binnenkort niet één, maar twee achterkleinkinderen."
"Gefeliciteerd Melissa. Ik kijk er al naar uit om hem of haar te leren kennen."
Plots wordt Melissa opgebeld. "Hallo, met Melissa Van de Kerkhof? Janaaaaa! Wat? Je ligt in het ziekenhuis? Bevallen van een jongen? Geweldig! Je komt straks langs? Oké! Tot straks!"
Enkele uren later komen Jana en haar zoon op bezoek. Dennis moet werken, dus die kon er helaas niet bij zijn. De baby heet Eugène trouwens. Lang leve de mooie namen die EA aan baby's geeft. :P
"Raffaël, kijk eens hoe schattig hij is! Over enkele dagen hebben wij er ook zo een."
"Best wel speciaal eigenlijk. Er zijn nu vier generaties van onze familie in leven, zoiets komt niet veel voor! Waar is Robbe trouwens? Wat mankeert er met hem de laatste tijd..."
Waar Robbe is? Die is op zoek naar een boek. "Weer... Weerbericht... Weerkunde... Weerman... Weerwolf! Dit boek moet ik hebben."
"Als een sim gebeten wordt door een weerwolf, zal deze sim binnen 48 uur in een weerwolf transformeren. In het alledaagse leven zal niemand hier iets van merken, men zal hooguit opmerkingen maken over de lichtgevende ogen die een weerwolf heeft. Maar bij volle maan ondergaat je lichaam een volledige transformatie, waarbij je meer wolf bent dan sim. Tot dusver is er nog geen remedie, en dienen weerwolven op de brandstapel gegooid te worden, om verdere verspreiding van het virus te voorkomen.", leest Robbe in een oud boek uit 1532. "Hopelijk is er nu wel een of ander medicijn, want als wat in dit boek staat klopt, verander ik morgenavond in een weerwolf...", denkt Robbe.
Nadien gaat Robbe naar de badkamer om de wonde op zijn arm te bekijken. "Gisteren was er een duidelijke afdruk van de tanden van de buurman te zien, en nu helemaal niets meer. Raar..."
DAG 86
De volgende ochtend, vooraleer ze naar hun werk vertrekken, voeren Sylvie en Robbe al tv-kijkend een conversatie. "Robbe, waar was je gisteren? Je schoondochter was op bezoek met je kleinzoon, en dat had Jana gisterenmiddag al aangekondigd, en toch was je niet thuis! Waar heb je toch gezeten?"
"Waar ik was? Ik was... in de... bibliotheek! En ik was dat bezoek helemaal vergeten. Het spijt me."
"Het spijt me? Je hoeft helemaal nergens spijt voor te hebben, je hebt niets verkeerd gedaan. Maar ik vind het gewoon jammer, je krijgt tenslotte maar één keer een eerste kleinkind!"
Sylvie heeft nadien nog een hele tijd tegen Robbe gepraat, maar hij heeft er weinig tot niets van opgevangen. "Hé... Het is bijna 6 uur. Volgens het boek word ik al over 15 uur een weerwolf..."
"Hoorde ik dat goed? Volgens mij hoorde ik hem papa zeggen!"
"Ik kan echt niet wachten tot ik hem of haar kan vasthouden."
Garfield geniet ondertussen volop van het leven als volwassen kat.
In de namiddag neemt Melissa de taxi naar het park. Nu er een nieuw familielid op komst is, dat een hoop lawaai gaat maken, heeft ze behoefte aan een beetje stilte en rust.
Ze kijkt toe hoe de kinderen in het park aan het spelen zijn, en realiseert zich dat zijzelf hier nog niet zo lang geleden speelde samen met haar tweelingbroer Dennis, en dat ze hier binnenkort ook samen met haar eigen kind zal komen.
Robbe geniet ondertussen van zijn vegetarische hamburger.
Plots valt Robbes oog op de klok die in de keuken hangt: het is al 4 uur. "Over enkele uren is het zover! Ik kan er maar beter even tussenuit knijpen."
"Sylvie, het spijt me enorm, maar ik moet écht even weg, ik weet niet wanneer ik terug zal zijn. Zeg tegen de kinderen dat ik van hen houd, oké?"
"Wie? Wat? Waar? Huh?"
Wanneer het tot Sylvie doorgedrongen is wat Robbe net gezegd heeft, gaat ze even naast Monika in de zetel zitten. "En en en... Hij z... zei dat hij van de kinderen hield en toen was hij weg! WHÈHÈHÈÈÈÈÈÈ WHÈHÈHÈÈÈÈÈÈ WHÈHÈHÈÈÈÈÈÈ..."
"Rustig maar Sylvietje! Je kent Robbe toch, er is vast helemaal niets aan de hand. Over enkele uren is hij vast al weer thuis."
DAG 87
Midden in de nacht wordt Melissa plots wakker: de baby komt eraan!
Ze vertrekt meteen, samen met Raffaël, naar het ziekenhuis.
Het is een jongen! De bevalling is gelukkig vlekkeloos verlopen. Het nieuwe familielid heet Jens Van de Kerkhof.
Terwijl Melissa en Raffaël het mooiste moment van hun leven meemaken, zijn er thuis minder aangename dingen aan het gebeuren...
Na een enorm lang leven is het zover: Magere Hein vindt het nodig om Jaro te komen halen. "Help! Wat gebeurt er met me?!"
Voor Sylvie wordt het allemaal net iets te veel. "Iedereen verlaat me! Eerst mijn man, en nu mijn schoonvader! WHÈHÈHÈHÈÈÈÈ WHÈHÈHÈHÈÈÈÈ WHÈHÈHÈHÈÈÈÈ..."
Ook Melissa is er niet goed van. Ze komt net thuis, en dan ziet ze dit... "Opa! NEE! Net nu we thuiskomen met je achterkleinzoon!"
RIP Jaro Van de Kerkhof... Je zal best wel een beetje gemist worden!
"Mama? Het is misschien niet het meest ideale moment, maar hier is Jens, je kleinzoon."
"Ooh, Melissa toch! Je had me moeten wakker maken, dan was ik mee met je naar het ziekenhuis gegaan. Wat een schatje!"
Ook al regent het pijpenstelen, toch zet Monika zich even op het terras om te bekomen van wat er net gebeurd is. De man waarmee ze een kind kreeg, die haar nat spetterde in het zwembad, waarmee ze op reis ging naar Egypte, waarvoor ze elke dag met plezier kookte, en waar ze zoveel van hield, is weg. Bovendien is haar zoon al 24 uur niet meer thuis geweest.
Die nacht, op het kerkhof...
EINDE VAN HOOFDSTUK 13
Zowel Jana en Dennis, als Melissa en Raffaël, hebben hun eigen kind gekregen. Toen Robbe nader wou kennismaken met de buurman liep het grondig mis, met als gevolg dat Robbe in een weerwolf veranderd is. Bovendien is Jaro Van de Kerkhof, de stichter van de familie, ook overleden. Volgende keer zullen een heel aantal sims hun verjaardag vieren en kan je zien hoe Jens opgroeit.