Hoofdstuk 26: Een nieuwe start
DAG 139
(vervolg)
Op het einde van het vorige hoofdstuk bracht Jens een bezoekje aan het kerkhof. Wat een rustige ochtend zou moeten worden, werd iets helemaal anders...
... toen Jens een grafsteen zag met de naam Melissa Van de Kerkhof op, met als doodsoorzaak "verhongering".
Na nog een paar minuten voor zich uit gestaard te hebben, begint Jens na te denken over wat er gebeurd kan zijn met zijn ouders na zijn vertrek. Is er een grote hongersnood geweest in Sunset Valley? Zijn Jens' ouders in armoede terecht gekomen en konden ze geen eten meer betalen? Of gewoon een ongeluk? In ieder geval vertrekt Jens meteen naar huis, om zijn familie te vertellen dat ze onmiddellijk terug naar Sunset Valley gaan. Als ze snel zijn kunnen ze Melissa en Raffaël misschien nog redden...
"Manon! Kemal! Fleur! Gilon! Vincent! Pak het hoognodige met je mee, leg het in de auto, en kom dan met me mee naar het tijdsportaal!"
"Jens, wat is er aan de hand? Bedoel je nu dat we terug naar Sunset Valley gaan? We hebben hier nu net ons leven helemaal opgebouwd en..."
"Ik weet het, maar het is echt belangrijk. Oh, hopelijk zijn we niet te laat... Ik leg het je allemaal wel uit onderweg naar het tijdportaal."
"Vooruit dan maar... Hopelijk weet je waarmee je bezig bent."
Na een half uurtje wat spulletjes bijeengepakt te hebben, vertrekt iedereen haar het tijdportaal. Iedereen met een verschillend voertuig, de benzine zal gratis zijn in Oasis Landing. :P
Daar gaan ze dan, terug naar Sunset Valley... Hopelijk niet te laat.
DAG 140
Tweehonderdvijftig jaar eerder komen Jens, Kemal, Manon, Gilon, Fleur en Vincent aan in Sunset Valley. Sommigen onder hen om de een of andere reden in hun avondkleding. :P
Na een tocht van een uur door de ondergrondse gangen komt de familie aan in de achtertuin van Villa Van de Kerkhof. Tenminste, wat er van over is. De tuin is volledig verwoest, en het huis ziet er uit alsof het al jaren leeg staat. Jens kan zijn ogen niet geloven, en loopt het huis binnen...
... waar hij tot de conclusie komt dat het leeg is.
Helemaal leeg.
Ondertussen kijken Vincent, Gilon en Kemal geïnteresseerd rond. Zij zijn immers nog nooit in Sunset Valley geweest. Wat een verschil met Oasis Landing...
Plots valt Manons blik echter op iets.
Aan de overkant van de straat ziet Manon een huis staan dat ze er nog nooit eerder heeft zien staan. Ze roept meteen of Jens even naar buiten komt, misschien weten de bewoners van het huis wel wat er gebeurd is met Melissa en Raffaël.
Na nog wat rondgekeken te hebben in zijn oude huis, gaat Jens zoals voorgesteld door Manon naar het krot aan de overkant van de straat. In de tuin ziet hij hoe een oude man zijn plantjes aan het verzorgen is, maar hij besluit toch aan te bellen omdat hij de man niet wilt storen en omdat hij ziet dat er ook iemand binnen zit.
Wanneer de oude vrouw de deur open doet, barst ze in tranen uit. Jens begrijpt niet wat er aan de hand is, en staat er nog al ongemakkelijk bij.
Na enkele minuten stopt de vrouw met huilen en maakt ze door middel van een handgebaar duidelijk dat Jens naar binnen mag komen, waarna ze tegen Jens begint te praten. "Oh, ik ben zo blij om je terug te zien... Hoe lang is het al wel niet geleden? Achttien, twintig jaar? Wat ben je groot geworden trouwens... Oh Jens toch..."
Dan wordt alles plots duidelijk voor Jens. Hij staat al heel de tijd met Melissa, zijn moeder, te praten, alleen dan een oudere versie...
"Hmm, ik dacht al dat het even zou duren voor je je lelijke oude moeder zou herkennen! Kom, zet je neer, we hebben veel om over te praten en mijn versleten benen worden moe."
"Je bent inderdaad een stuk ouder geworden! Net als ik trouwens, over drie dagen word ik volwassen... Maar zeg eens, hoe ben je hier terechtgekomen? Wat is er met ons huis gebeurd?!"
"Goed, waar zal ik beginnen..."
"Twintig jaar geleden, amper enkele maanden na jullie vertrek, brak er een grote crisis uit in Sunset Valley. Het begon allemaal heel onschuldig..."
"... maar al snel werd de ene na de andere werknemer ontslagen. Eerst werd Raffaël wegens besparingen op het politiebureau ontslagen. Omdat jullie er niet waren, betekende dat we volledig afhankelijk waren van wat mijn klanten me gaven. En dat was niet veel, wie laat er nu zijn huis verbouwen midden in de crisis? Amper een jaar na jullie vertrek waren we beiden werkloos."
"Ook Dennis, Jana en Eugène leden enorm door de crisis. Al enkele weken na Raffaëls ontslag besloten ze naar Monte Vista te emigreren, omdat ze vonden dat er geen toekomst meer was in Sunset Valley. Ze hebben geprobeerd ons te overtuigen om mee te gaan, maar Raffaël en ik bleven er in geloven dat het beter ging worden... Ik heb hen al lang niet meer gesproken, ik heb tien jaar geleden voor het laatst iets van hen gehoord toen Eugène vader werd van een meisje. Zij moet nu ongeveer zo oud zijn als Fleur op het moment dat jullie verdwenen."
"Een jaar nadat mijn broer en de rest vertrokken, verkochten we één van onze laatste meubels. Aangezien jij al het geld dat we bezaten hebt meegenomen naar ik weet niet waar je geweest bent, waren we verplicht dat te doen. Nadien stapelden de rekeningen zich op..."
"... tot uiteindelijk de deurwaarder langskwam. Alles hebben ze meegenomen, en een maand later eigenden ze zich gewoon het hele huis toe, omdat er niets meer mee te nemen viel en we nog een hoop schulden hadden."
"Dat betekende natuurlijk dat we op straat stonden. Mijn broer en schoonfamilie waren naar het buitenland vertrokken, mijn drie kinderen waren al bijna twee jaar spoorloos verdwenen en mijn vader was nog maar pas gestorven. Enkel Raffaël had ik nog. Een verschrikkelijke tijd was het."
"Na weken rondgedwaald te hebben door de stad, gegeten te hebben uit vuilbakken en geslapen te hebben op banken in het stadspark, vonden we een stuk braakliggend terrein recht tegenover ons vroegere huis. We bouwden er dit krot met de aanwezige planken, en zetten er wat oude meubels in die we op de stortplaats vonden. Hier hebben we dus sinds twee jaar na jullie verdwijning gewoond, levende van de vruchten die in onze tuin groeien. Eén slechte zomer en we zouden verhongeren in de winter, gelukkig hebben we tot nu toe geluk gehad... Zoals je ziet zijn we in de tussentijd behoorlijk oud geworden."
"Dat was in het kort wat we allemaal doorstaan hebben sinds de dag van jullie verdwijning. Vertel jij nu maar eens wat jullie uitgespookt hebben! Om eerlijk te zijn denk ik al jaren dat jullie dood waren. Geen spoor is er van jullie teruggevonden na jullie verdwijning. Zelfs je vader, een ervaren detective, kon niets vinden..."
"Goh, waar moet ik beginnen... Een dag na mijn verjaardag vond ik in de tuin een geheime gang, het leek wel wat op de tombes die we in China bezocht hebben toen ik nog een kind was. Helemaal aan het einde van een gangenstelsel vond ik een tijdportaal... Toen ik het aanraakte kwam er een man uitgestapt die uit de toekomst kwam. Hij vertelde me dat ik met hem mee kon komen en twee sims mocht meenemen."
"Dus ik vroeg aan Fleur en Manon of ze meegingen. En ook aan jullie geld, waarvoor sorry... We hebben in de toekomst een huis gekocht en een goede job gevonden. Ook ben ik getrouwd met Kemal, die nu voor ons verlaten huis staat. Ook Manon is getrouwd, met Gilon. Samen hebben ze een zoontje dat Vincent heet. Ik ben er zeker van dat hij niet kan wachten om zijn grootouders te leren kennen!"
"Alles ging goed tot ik toevallig tijdens een wandeling langs het kerkhof wandelde. Daar zag ik jouw grafsteen met als doodsoorzaak verhongering. Ik voelde me natuurlijk meteen schuldig omdat het misschien mijn fout was, en ben meteen terug naar hier vertrokken."
"Wat een dag! Het ene moment denk je dat al je kinderen al jaren overleden zijn, en het andere moment krijg je te horen dat ze allemaal getrouwd zijn en kinderen hebben... Het komt inderdaad door jouw dat we hier beland zijn, maar wat gebeurd is, is gebeurd. Het belangrijkste is nu dat de hele familie weer samen is. Afgezien van Dennis, Jana, Eugène en zijn familie natuurlijk..."
"Hm... Voor dat laatste heb ik misschien een oplossing! Vlak voor ons vertrek in Oasis Landing heb ik nog snel ons huis daar verkocht, en ik heb dus een hele hoop geld bij me. Wat zou je er van vinden om naar Monte Vista te verhuizen? Dan zijn we terug met de hele familie samen, en woon je weer in een normaal huis!"
"Ooooh... Dit is mijn geluksdag! Natuurlijk wil ik mee! Bel jij de vliegtuigmaatschappij? Dan zal ik ondertussen Raffaël halen en de rest inlichten!"
Meteen nadat Melissa dat zei, loopt Jens naar buiten en belt hij Sunset Airways.
"Hallo? Ja, ik zou een vlucht naar Monte Vista willen. Voor acht personen. Vandaag nog? Dat is geweldig! Oké, we vertrekken meteen naar de luchthaven!"
Na zijn gesprek met een werknemer bij Sunset Airways verzamelt Jens meteen de hele familie, en maken ze zich klaar om naar de luchthaven te vertrekken.
DAG 141
Na een korte vlucht komen Manon, Raffaël, Gilon, Fleur, Jens, Melissa, Kemal en Vincent aan in Monte Vista.
Op het eerste zicht is Monte Vista een prachtige wereld, en van dichtbij is het dat nog meer. Monte Vista staat vol gezellige boerderijen...
... heeft een oogverblindend stadscentrum...
... staat vol met ruïnes uit het tijdperk van het Simeinse Rijk...
... er zijn prachtige parken en andere openbare kavels...
... en ook de nieuwe Villa Van de Kerkhof moet niet onderdoen voor de rest van de stad.
Het huis heeft tientallen ruime kamers, waarvan twee woonkamers en vier slaapkamers. Er is genoeg plaats voor nog een eventuele extra slaapkamer, en er is ook een groot zwembad aanwezig in de tuin.
Melissa is duidelijk in haar nopjes. :P Ze heeft al lang niet meer zo'n groot en chique huis gezien.
Wanneer de koffers met alle kleren, familie-erfstukken en persoonlijke spullen zijn uitgeladen, verkennen Kemal en Jens het huis. Ze komen tot de conclusie dat de inrichting van het huis behoorlijk verouderd is, en niet alle ruimtes even praktisch ingericht zijn. Zo zijn er zoals eerder vermeld twee woonkamers, maar nergens is er een eetkamer te bespeuren.
Gilon en Manon verkennen ondertussen ook het huis, en ze komen tot dezelfde conclusie. Aan Gilons gezicht te zien is hij niet erg tevreden met zijn slaapkamer. :P
Voor Fleur maakt het allemaal niet zoveel uit. Terwijl de hele familie binnen het huis aan het verkennen is en zijn spullen aan het uitpakken is, staat zij buiten voor zich uit te staren (en waarschijnlijk aan Glen, de toekomstige plantsim, te denken).
Vroeg in de namiddag zet iedereen zich samen in de woonkamer, om te bespreken wat er allemaal met het huis moet gebeuren.
"De tuin van het huis is echt prachtig, en binnen is er meer dan genoeg ruimte. De inrichting vinden ik en Jens wel wat minder, en van Manon en Gilon hebben we hetzelfde vernomen. Daarom hebben we besloten alles op termijn te verbouwen."
"Ik vind het huis om eerlijk te zijn goed zoals het is Kemal, zeker na 20 jaar in zo'n krot gewoond te hebben. Maar als jullie het huis willen verbouwen moet je dat zeker doen."
"Euhm... Ik heb ook een mededeling. Ik heb besloten dit huis te verlaten en alleen te gaan wonen, in Oasis Landing. Ik heb de laatste helft van mijn leven in Oasis Landing gewoond en ik voel me daar meer thuis dan hier. Ik beloof wel om nog vaak op bezoek te komen!"
"Wat jammer Fleur! Net nu we weer allemaal samen zijn... Maar ik begrijp je keuze, en zal de laatste zijn om je tegen te houden."
"Dankje mama. Ik zal jou en de rest nooit vergeten."
En daar gaat ze dan. Op weg naar haar eigen huis. Hopelijk wordt het ooit iets met Glen. :P
In de namiddag hebben de Van de Kerkhofs zich beziggehouden met het maken van een eetkamer. Voordien was dit de zitkamer waar de hele familie enkele uren eerder vergaderd heeft.
Nog maar een twintigtal ruimtes te gaan. :P
Na de verbouwing van de woonkamer maken Jens, Melissa en Raffaël een rit door de stad met de auto. Jana en Dennis hebben Melissa twintig jaar geleden hun adres gegeven, dus hopelijk wonen ze nog steeds in hetzelfde huis.
Na een rit van een uur komen Jens, Melissa en Raffaël aan bij het huis dat van Dennis, Jana en Eugène zou moeten zijn.
En buiten staat Dennis de drie al op te wachten, alsof hij wist dat ze zouden komen. "Melissa! Wat fijn om je terug te zien. We hebben zo lang niets van je gehoord, ik wist niet eens of je nog leefde..."
Ook Jana is blij om Melissa terug te zien.
Omdat het al een hele tijd geleden is dat bepaalde familieleden in mijn dagboek voorkwamen, even een kort overzichtje van hoe iedereen er uitzag in hoofdstuk 20. Robbe is ondertussen helaas al overleden (afbeelding kan vergroot worden). De stamboom kan misschien ook veel verduidelijken.
Terwijl Melissa bijpraat met haar broer en schoonzus, gaat Jens binnen langs bij zijn neef Eugène en zijn vrouw, Shirley. Aan de rimpels op hun gezichten te zien zijn ze beiden al volwassen, wat logisch is aangezien Eugène enkele dagen ouder is dan Jens.
"Jens! Wat een verrassing om je terug te zien. Ik kan me de dag dat je zomaar verdween nog goed herinneren... Wat leuk dat je hier komt wonen, trouwens! Als ik me niet vergis verjaar je overmorgen, we mogen toch met z'n allen langskomen hè? :P Dit hier is trouwens mijn vrouw Shirley, en onze dochter Emma zit in de keuken."
Terwijl Jens bijpraat met Eugène, ziet Melissa Emma voor het eerst.
"Hoi, ik ben Melissa, de zus van je opa Dennis. We zien elkaar nu voor het eerst, maar ik ben er zeker van dat je het heel gezellig gaat vinden als je met bijvoorbeeld sneeuwvlokdag bij ons langs komt. :P"
Na een geslaagde middag vertrekken Raffaël, Melissa en Jens terug naar huis, zodat ze nog op tijd met de rest kunnen gaan eten.
Thuis aangekomen maakt Melissa het avondeten...
... dat iedereen gezellig samen opeet in de nieuwe eetkamer.
Na een vermoeiende eerste dag in Monte Vista gaat iedereen uiteindelijk slapen.
DAG 142
De volgende ochtend staan Manon en Gilon als eerste op...
... want vandaag is het een belangrijke dag voor hen. Meteen na het ontbijt trekken ze hun kleren aan, en gaan ze naar het dichtstbijzijnde restaurant om te solliciteren.
Al na een kwartier komen Gilon en Manon terug naar buiten. Ze zijn aangenomen! Ze hadden geluk, want de vorige kok was vorige week pas met pensioen gegaan, en er was dus dringend nieuw personeel nodig.
Ook Vincent is gehaast, want vandaag is het zijn eerste schooldag!
Daar gaat hij dan, helemaal alleen naar een school vol enge sims... Hopelijk komt wat zijn familie hem in zijn peutertijd geleerd heeft van pas. :P
In de middag geniet iedereen nog van het mooie weer van een van de laatste dagen van de zomer. Terwijl Kemal, Jens, Manon en Gilon zich ontspannen aan het zwembad...
... is Melissa druk bezig met het aanleggen van een voorraad voedsel...
... en verbetert Raffaël al het sanitair in het huis.
In de late namiddag komt Vincent terug thuis van school. In het algemeen heeft hij het heel leuk gehad en heeft hij veel andere sims leren kennen, maar hij heeft wel huiswerk meegekregen.
Gelukkig had Vincent niet al te veel huiswerk, en heeft hij na zijn huiswerk nog genoeg tijd om in bad te spelen. Hij lijkt het leuk te vinden. :P
Uiteindelijk gaat iedereen na een ontspannende dag vroeg slapen. Morgen is het Gilons en Manons eerste werkdag, dus wat extra slaap kunnen ze altijd gebruiken.
Wanneer iedereen slaapt, doen Kemal en Jens hun kleren terug aan en gaan ze naar de keuken.
"Klaar om te vertrekken, Kemal?"
"Ja."
"Klaar om te vertrekken, Kemal?"
"Ja."
EINDE VAN HOOFDSTUK 26
In het afgelopen hoofdstuk zijn Jens, Manon en Fleur herenigd met hun ouders, en na de verhuis naar Monte Vista zijn ook zij herenigd geweest met Dennis en Jana, waardoor de hele familie na twintig jaar terug samen in één wereld woont. Helaas hebben we afscheid moeten nemen van Fleur, maar haar zullen we wel nog vaak blijven zien. Volgende keer zal je kunnen zien wat Kemal en Jens van plan zijn in de toekomst...